Powiatowe Centrum Pomocy Rodzinie w Kluczborku zaprasza osoby niepełnosprawne z Powiatu kluczborskiego z ważnym orzeczeniem o stopniu niepełnosprawności do udziału w projekcie „Dobry Start”, który współfinansowany jest ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego.
W ramach projektu można skorzystać z cyklu szkoleń zawodowych, warsztatów integracyjno – aktywizujących oraz z 14 – dniowego wyjazdu rehabilitacyjnego do nadmorskiej miejscowości uzdrowiskowej.
Uczestnictwo w projekcie jest całkowicie bezpłatne.
Wszystkich zainteresowanych zapraszamy do biura projektu w Kluczborku, przy ul. Sienkiewicza 20b (budynek PCPR, przed Urzędem Skarbowym).
Szczegółowe informacje można uzyskać pod nr tel. 77 418 00 30 w. 20 lub 661 108 164.

Św. Józef, oblubieniec Najświętszej Panny, musi w kalendarzu liturgicznym Kościoła zajmować miejsce specjalne, skoro jego wspomnienie zaliczane jest do uroczystości – a więc świąt najwyższej klasy. Hebrajskie imię Józef oznacza tyle, co „Bóg przydał”. Imię to nadała swemu synowi Rachel, żona patriarchy Jakuba, aby w ten sposób wyrazić radość i wdzięczność za jeszcze jedno potomstwo. Święty pochodził z rodu króla Dawida, na co wskazuje św. Mateusz w genealogii przodków Józefa.
Św. Józef nie był, według ciała, ojcem Jezusa Chrystusa. Był nim jednak według żydowskiego prawa, jako małżonek Maryi. Mimo że Maryja porodziła Pana Jezusa z Ducha Świętego, św. Józef uważany jest za Jego ojca.
Wobec prawa żydowskiego, św. Józef był małżonkiem Maryi, ale faktycznie był jedynie Jej oblubieńcem. Żyli jak brat i siostra, a niektórzy pisarze kościelni podają, iż Maryja i Józef złożyli ślub dozgonnej czystości.
Hebrajski wyraz "charasz", opisujący jego zawód, oznacza rzemieślnika, wykonującego prace: w drewnie, w metalu lub w kamieniu. Józef wykonywał zatem narzędzia codziennego użytku, konieczne przy tym w gospodarce rolnej. Mógł być również cieślą.
Warto zwrócić uwagę, że wspomnienie św. Józefa obchodzone jest przez Kościół mimo Wielkiego Postu. Świadczy to o wielkiej godności – opiekuna Pana Jezusa, oblubieńca NMP. Dlatego też słusznie stawia się Go na czele wszystkich świętych Pańskich.
Jest patronem: rodzin, ojców, kobiet w ciąży, Kościoła Powszechnego – ogłosił go papież Pius IX, 8 grudnia 1870, umierających, robotników, obu Ameryk i tzw. Nowego Świata i ekonomistów.
Patronuje także naszym Siostrom ze Zgromadzenia św. Józefa, które 19 marca obchodzą Święto Patronalne.

W ciągu czterech lat działalności „Caritas Diecezji Opolskiej Organizacja Pożytku Publicznego” otrzymała z tytułu 1% podatku sumę 776.860 złotych. Z tej kwoty 23.333 zł. przeznaczono na koszty administracyjne (stanowią je: druk ulotek i plakatów – 15.444 zł. = 1,99%; koszty wynagrodzeń – 5.486 zł. = 0,70%; opłaty bankowe – 2.403 zł. = 0,31%). Koszty administracyjne wynoszą 3% otrzymanych darowizn.


W 2008 roku „Caritas Diecezji Opolskiej Organizacja Pożytku Publicznego” otrzymała kwotę 202.339 zł. Za zebrane pieniądze zakupiono sprzęt i artykuły medyczne dla stacji opieki, gabinetów i ośrodków rehabilitacyjnych, poradni paliatywnych i hospicjów prowadzonych przez Caritas Diecezji Opolskiej.

W 2009 roku „Caritas Diecezji Opolskiej Organizacja Pożytku Publicznego” otrzymała 244.106 złotych. Darowizny zostały wykorzystane na zakup sprzętu do rehabilitacji i pielęgnacji chorych w placówkach leczniczych Caritas.

W 2010 roku „Caritas Diecezji Opolskiej Organizacja Pożytku Publicznego” otrzymała 171.615 złotych. Kwota została przeznaczona za zakup dwóch wind dla osób starszych i niepełnosprawnych w ośrodku formacyjno-wypoczynkowym Caritas Diecezji Opolskiej w Głębinowie nad Jeziorem Nyskim.

W 2011 roku „Caritas Diecezji Opolskiej Organizacja Pożytku Publicznego” otrzymała 158.800 złotych. Środki przeznaczono na zakup łóżek elektrycznych, sterowanych pilotem dla osób chorych, pielęgnowanych w domu.

W 2012 roku „Caritas Diecezji Opolskiej Organizacja Pożytku Publicznego” 1% podatku przeznaczy na działalność hospicjum stacjonarnego w Starych Siołkowicach. W ciągu 9 lat istnienia placówka otoczyła opieką paliatywną 1.915 pacjentów, z których 1.544 zmarło. Hospicjum Caritas utrzymuje się wyłącznie z kontraktu z Narodowym Funduszem Zdrowia. Poziom finansowania opieki paliatywnej powoduje, że hospicjum zadłużone jest na kwotę ok. 400 tys. złotych (stan ze stycznia 2012 r.).

www.caritas.diecezja.opole.pl

"Wtedy nazywano ich i im podobnych reakcjonistami i bandytami. Dzisiaj uważa się ich za bohaterów. Wtedy nie wolno było o nich mówić. Dziś doczekali się uznania i rehabilitacji". O obchodzonym 1 marca Narodowym Dniu Żołnierzy Wyklętych pisze dr Piotr Nowakowski z Katedry Bronioznawstwa Instytutu Archeologii Uniwersytetu Łódzkiego
1 marca 1951 roku w warszawskim więzieniu na Rakowieckiej wykonano wyrok śmierci na siedmiu członkach IV Komendy Zrzeszenia "Wolność i Niezawisłość" cywilno-wojskowej organizacji, walczącej przeciwko komunistycznej okupacji i sowietyzacji w oswobodzonej od niedawna Polsce. Wtedy nazywano ich i im podobnych reakcjonistami i bandytami. Dzisiaj uważa się ich za bohaterów. Wtedy nie wolno było o nich mówić. Dziś doczekali się uznania i rehabilitacji.
Dla uczczenia pamięci żołnierzy antykomunistycznego podziemia, nazywanych Żołnierzami Wyklętymi, od dwóch lat obchodzony jest w całej Polsce Narodowy Dzień Pamięci Żołnierzy Wyklętych. Do obchodów tego święta włącza się wiele organizacji nie tylko ogólnopolskich, ale również lokalnych.

źródło: http://lodz.gazeta.pl

Witamy naszego Gościa na łamach gazetki i strony internetowej, którym jest ks. Diakon Tomasz Szczeciński. Proszę się przedstawić czytelnikom i powiedzieć skąd ksiądz jest.
Jestem z Opola, tam się urodziłem i wychowałem. Pochodzę z parafii pw. św. Józefa w Opolu-Szczepanowicach.

A jak to było z wyborem przez księdza drogi życiowej, mam na myśli powołania kapłańskiego?
Pan Bóg powołuje na różny sposób i w różnym czasie. Ze mną było tak, że po ludzku patrząc, odkryłem swoje powołanie stosunkowo późno. Miałem skończone trzydzieści jeden lat, gdy z całą mocą dotarło do mnie, że chce zostać księdzem. Był to piękny moment w moim życiu. Z pewnością oczekiwany i upragniony. Próbowałem odnaleźć się na różnych drogach, w sferze bardzo osobistej ale i tej zawodowej. Myślałem bardzo poważnie o małżeństwie, czytałem książki na ten temat, szukałem żony, uczestnicząc na przykład co może jest zabawne w kursie salsy. Marzyłem o pięknej miłości, myślę, że jak każdy normalny człowiek w moim wieku. I ta miłość przyszła, chociaż może trochę inna niż sobie wyobrażałem. Zanim jednak to nastąpiło imałem się różnych zadań i zawodów. Pracowałem pięć lat w firmie reklamowej...

kliknij na więcej - wywiad w całości