Drodzy wierni naszej górnośląskiej metropolii!

Z inicjatywy sługi Bożego Jana Pawła II, od czternastu lat w święto Ofiarowania Pańskiego przeżywamy w całym Kościele Światowy Dzień Życia Konsekrowanego. Tym razem ten jeden dzień chcemy w naszej górnośląskiej metropolii niejako rozszerzyć, mając na względzie dzisiejsze funkcjonowanie i przyszłość szczególnie żeńskich zakonów, zgromadzeń i świeckich instytutów życia konsekrowanego.
Nade wszystko ujawnia się coraz bardziej brak właściwego rozumienia istoty życia konsekrowanego w dzisiejszym Kościele. Niektórzy wręcz uważają, że to przeżytek. Na kobiety w habitach spoglądamy najczęściej z podziwem, ale własnej córki, wnuczki, czy koleżanki w takowym stroju nie chcemy widzieć. Bywa, że rodzice zupełnie nie potrafią się pogodzić z faktem, że córka poszła do klasztoru. Seminarium dla syna można jeszcze jakoś zaakceptować; ostatecznie status księdza w społeczeństwie nie jest najgorszy. Natomiast cela zakonna dla córki, bywa postrzegana jako koniec jej możliwości rozwoju i ścieżka do zmarnowania życia. (...)

Osoby konsekrowane zostały otoczone opieką, stało się tak za przyczyną Asi Hadzik, naszej parafianki twórczyni Dzieła Duchowej Adopcji Zakonnic.
O swej inicjatywie powiedziała więcej podczas rozmowy z Marią Rachel Cimińską.

Maria: Od jakiegoś czasu funkcjonują już: Krucjata Modlitw w intencji kapłanów i nowych powołań, adopcja kapłanów i inne formy troski o duchowieństwo. Co sprawiło że wpadłaś na pomysł aby założyć Dzieło Duchowej Adopcji Zakonnic?

Asia Hadzik: Podczas wakacji dowiedziałam się o istnieniu Dzieła Duchowej Adopcji Kapłanów, w które się włączyłam. Chodzę do Prywatnego Żeńskiego LO Sióstr Urszulanek, w którym zaczęłam promować Duchowe Dzieło Adopcji Kapłanów. Zarazem zaobserwowałam jak żyją siostry urszulanki – że mają i lepsze i gorsze tzn. zwyczajne dni - jak każdy człowiek. Na którejś lekcji religii nasza katechetka rzuciła hasło do modlitwy za nasze szkolno-internackie wychowawczynie. I wtedy z koleżanką zaproponowałyśmy w żartach hasło utworzenia Dzieła Duchowej Adopcji Sióstr Zakonnych na wzór modlitwy za kapłanów. Na tym się skończyło i przeszło mimo uszu. Jadąc pociągiem na dni skupienia do sióstr Elżbietanek, zaczęłam rozmawiać z koleżanką o potrzebie modlitwy nie tylko za kapłanów, ale również za siostry zakonne. Na czas tych dni miałyśmy zadanie – przemodlić tę sprawę. W międzyczasie wypytywałam siostry, co o tym sądzą. Były zachwycone pomysłem. Po dwóch tygodniach założyłam stronę internetową: www.ddasz.wordpress.com, konto e-mail: hadziczka13@wp.pl, i w ten sposób wprowadziłam dzieło w ruch. Jest to naprawdę swego rodzaju odpowiedź na te modlitwy za księży. Pan działa i uważam, że uczynił mnie swoim narzędziem!

Maria: Od kiedy dzieło istnieje? Czy ma ono wybranego patrona?

Asia Hadzik: Dzieło powstało 27 listopada 2010 r. Patronką jest św. Faustyna. Nie był to łatwy wybór. Pomogli mi ludzie, poprzez uczestnictwo w ankiecie, którą umieściłam na stronie Duchowej Adopcji Sióstr Zakonnych.

Maria: Na jakiej zasadzie działa adopcja? Czy siostry zakonne zgłaszają się same, czy osoby świeckie proponują objęcie konkretnych osób konsekrowanych?

Asia Hadzik: Adoptujący wybiera siostrę, za którą chce się modlić. Siostry, które pragną tej modlitwy mogą również zgłaszać się do mnie - wtedy dodaję je do zakładki „Zgłoszenia”. I osoba, która chce się modlić, a nie zna żadnej takiej siostry albo ma zbyt duży wybór może zaadoptować kogoś z tej właśnie zakładki.

Maria: Czy modlitwą otaczacie również osoby ze Świeckich Instytutów Osób Konsekrowanych (oczywiście żeńskich)?

Asia Hadzik: Dzieło na razie nie dotarło niestety do tych kręgów. Jednak jeśli chociażby Pani chciałaby, by również takie osoby objąć adopcją – zrobimy to! Każdy może zgłaszać swoje propozycje. Wystarczy wpisać tylko w skrzynce intencji nazwę Instytutu.

Maria: W jaki sposób zaangażowane osoby modlą się za siostry zakonne: czy są określone konkretne modlitwy, ofiary itp.?

Asia Hadzik: Są określone ramy modlitewne, na które decydują się członkowie Duchowej Adopcji.

Należą do nich:
- codzienna modlitwa osobista (najlepiej maryjna)
- raz w tygodniu Hymn do Ducha Świętego
- raz w miesiącu Koronka do Miłosierdzia Bożego
- raz w miesiącu jedna tajemnica różańca, poprzedzona modlitwa Jana Pawła II za osoby konsekrowane
- raz w miesiącu Eucharystia
I jak widać są ramy, ale w modlitwie osobistej jest swoista swoboda.

Maria: W jaki sposób promujecie dzieło? Czy ludzie są chętni do współpracy?

Asia Hadzik: Osoby chętne są. Promowanie zależy od pomysłowości współtworzących dzieło osób. Zrobiłam kilka plakacików i ulotki. Otrzymują je osoby, które chcą promować dzieło, a potem… reszta zależy od ich zaangażowania i owoców pracy. Wrzucają te plakaciki jako obrazki na Naszej Klasie, Fecebooku, księża wrzucają na strony parafii, znajomi dodają linka na blogach, forach, a nawet do opisów na Gadu-Gadu.

Maria: Czy dzieło ma opiekunka – kapłana?

Asia Hadzik: Nie, Dzieło niestety nie ma opiekuna. Jeszcze...

Maria: Dziękuję za rozmowę.


źródło: